Από χώρα, εταιρεία σε πτώχευση…

πηγή: Ας μιλήσουμε επιτέλους ...


Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι ένας χώρος. Ένας χώρος προς διάθεση των όποιων απαιτήσεων των «δανειστών» της. Πώς συνέβη αυτό; Ή για να κάνω την ερώτηση ακόμη καλύτερα; Γιατί συνέβη αυτό;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι πτώχευση; Πτώχευση, μας λένε οι οικονομολόγοι, είναι μία διαδικασία κατά την οποία περιέρχεται μία επιχείρηση – εταιρεία η οποία δεν μπορεί να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Έτσι, τα περιουσιακά της στοιχεία περιέρχονται στην κυριότητα εκείνων στους οποίους η πτωχευμένη εταιρεία χρωστάει…

Στην περίπτωση της Ελλάδας, εδώ ακριβώς αρχίζει το πρώτο παράδοξο ή παγκόσμια πρωτοτυπία. Μπορεί ένα κράτος να κηρύξει πτώχευση; Και πάλι οι οικονομολόγοι μας λένε πως «τα κράτη δεν πτωχεύουν». Δηλαδή, με βάση το διεθνές δίκαιο, όταν ένα κράτος δεν μπορεί να πληρώσει τους δανειστές του, τότε με νόμο που ψηφίζει το κράτος κηρύσσει στάση πληρωμών απέναντί τους. Τα κράτη δεν είναι επιχειρήσεις, δεν είναι εταιρείες. Και όμως, στην περίπτωση της Ελλάδας, η Δανειακή Σύμβαση (που δεν έχει ψηφιστεί από τη Βουλή), αναγκάζει τη χώρα να πληρώσει με την περιουσία της! Δηλαδή, με αποδοχή της κυβέρνησης Παπανδρέου (και την σιωπηλή αποδοχή του υπόλοιπου πολιτικού σκηνικού) η χώρα μας μετατράπηκε σε εταιρεία!!! Και με βάση αυτήν ακριβώς την αποδοχή, εκποιεί τα περιουσιακά της στοιχεία… Αν και με βάση το Σύνταγμα της Ελλάδας, τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους ανήκουν στους πολίτες και όχι στην εκάστοτε κυβέρνηση…

Αποδεικνύεται, λοιπόν, πως η παρούσα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου έχει μετατρέψει την χώρα σε χώρο ικανοποίησης αιτημάτων των «δανειστών» μας. Ένα χώρο στον οποίο «πέφτουν» για να αρπάξουν όσα μπορούν, όσα προλάβουν, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν (για όσο διάστημα τους επιτραπεί) και στην συνέχεια να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις πώλησης – επιστροφής τους στο Ελληνικό κράτος…

Αυτό ζούμε σήμερα. Και το βιώνουμε κάτω από κούφιες απειλές των δανειστών μας. Γιατί; Επειδή ο κανόνας λέει πως ο δανειστής ανησυχεί πάντα για την πληρωμή. Στην περίπτωσή μας, ο δανειστής εκβιάζει, τρομοκρατεί, επικάθεται του Συντάγματος μίας χώρας, κινείται με κανόνες συμμορίας και αφήνει πολλά «ίχνη» προσυμφωνημένων ενεργειών… Μάλλον θα πρέπει να αντιδράσουμε. Μάλλον θα πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα και να πάψουμε να τρώμε το «κουτόχορτο» που μας ταΐζουν. Μάλλον θα πρέπει να ενωθούμε σαν πολίτες και να διεκδικήσουμε τη χώρα μας. Όταν αυτό θα συμβεί, τότε πολλά, πάρα πολλά θα είναι αυτά που θα αλλάξουν. Όλοι μαζί μπορούμε να παλέψουμε για μία Νέα Ελλάδα. Εμείς, οι πολίτες, μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα από τους σημερινούς πολιτικούς, οι οποίοι δεν τολμούν ούτε να σκεφθούν…

Όλοι μαζί μπορούμε να αγωνιστούμε για μία δημοκρατία και όχι για να επανέλθουν «σκηνικά» που στήθηκαν για να ανακυκλώνεται η πολιτική ελίτ-αλήτ που κυβερνά παρεΐστικα και συνήθως εκτελώντας διάφορες εργολαβίες…

Μήπως ήρθε η ώρα να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας;
Κωνσταντίνος

πηγή: Ας μιλήσουμε επιτέλους ...